หนทางที่แสนยาวไกล ......ใคร ๆ ก็ทะยอยกันแซงหน้าเราไปหมด
เหนื่อยเหลือเกิน ๆ ๆ .... กับภาระอันหนักอึ้ง มันจะมีซักทางไหม๋จะลดภาระลงบ้าง ?
ฉันตัดสินใจ.... ที่จะลดภาระที่แบกมันไว้อยู่
มันทำให้ฉันรู้สึกเบา... และสบายกว่าเดิมเยอะ
และเพื่อให้เดินทางสะดวกขึ้น ลดลงอีกสักนิดดีกว่า .....
เย้.... ขึ้นมาอยู่แถวหน้า...... แซงคนอื่น ๆ ได้อย่างสบาย (นี้แหละคือมันสมองอันชานฉลาดของฉัน ซึ่งคนอื่น ๆ คงคิดไม่ฉันละสิ ฮ่า ๆๆ)
อะไรกันนี่!..... ทำไมข้างหน้าเป็นทางขาด ฉันจะข้ามมันไปได้อย่างไร
เมื่อถึงเวลาคนข้างหลัง ..... ที่แบกภาระเต็มที่ .... เดินมาถึง
จึงได้รู้ว่า....
ภาระที่เขาแบกไว้มาตลอดหนทางอันยาวไกล.... ที่แท้ ....มันคือสะพานที่ใช้ทอดไป ... เพื่อข้ามทางขาด
ลองใช้ของเราเองบ้าง .... จะได้ข้ามตามไปให้ทัน ...
แต่เอ๊ ... ทำไมมันเป็นแบบนี้
ข้ามไปไม่ได้ เพราะใคร
เพราะตัวเอง .... ขาดความเพียร
ขาดความมานะ ... ความพยายาม ขาดความมุ่งมั่น
ขาดความตั้งใจจริง
==============================
ดังนั้น เราควรทำงานที่รับผิดชอบในปัจจุบันให้ดีที่สุด
อย่าคิดลดงานลง เพราะเห็นแก่ความสบาย
เพราะ ... งานคือสะพานสู่ความสำเร็จในภายหน้าของเราเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น